…Pewien starszy człowiek miał cenną monetę. Przechowywał ją starannie przez całe życie na czarną godzinę. Pomyślał: „Niedługo umrę, dam więc monetę dziecku biednych sąsiadów, ono zrobi z niej większy pożytek”.

Dziecko pocierało złotą monetę o rękaw i cieszyło się,że błyszczy w słońcu. „Moja mama ma tyle zmartwień, ledwo wiąże koniec z końcem. Dam monetę mamie”. Mama oglądała monetę i zastanawiała się co kupić  w pierwszej kolejności, gdy usłyszała pukanie do drzwi. Na progu stał żebrak. Widać było, że jest głodny. Człowiek ten był jeszcze biedniejszy niż ona. Bez wahania oddała mu złoty pieniążek. Żebrak z radością wybiegł do sklepu, by kupić sobie coś do jedzenia. Na chodniku zobaczył siedzącego człowieka, który nie miał nóg. Pomyślał; „Ależ mi się powodzi. Nie mogę pracować, ale mogę chodzić”. I podarował monetę kalece…

…Przed Bogiem wielki jest tylko ten, kto ma dobre serce. Każdy z nas jest bogaczem z Jezusowej przypowieści, bo nie ma takiego człowieka, który nie miałby się czym podzielić…

…Rybak Aaron mieszkał nad brzegiem rzeki. Pewnego razu po dniu ciężkiej pracy wracał do domu, marząc co by zrobił gdyby był bogaty. Nagle potknął się o skórzaną sakiewkę. Wydawało mu się, że jest wypełniona drobnymi kamykami. W zamyśleniu wyciągnął po jednym kamyczku i rzucał do rzeki. „Kiedy będę bogaty będę miał wielki dom”- powiedział do siebie i wyrzucił kolejny kamyk do wody. „Moja żona i ja będziemy mieć służących, dobre jedzenie i luksusowe ubrania” i następny kamyk plusnął w wodzie. I tak zbliżył się do domu. Sięgnął po ostatni kamyk i wtedy w świetle lampy dostrzegł, że jest to diament. Wyrzucał prawdziwe skarby, a marzył o skarbach nierealnych, wyimaginowanych…

…Ulegając mamonie pędzimy za złudnymi i ulotnymi skarbami, wyrzucając po drodze prawdziwe skarby, które odnajdujemy w bliskości Boga…

…Studenci pewnego uniwersytetu zostali poproszeni o wykonanie niezwykłego zadania domowego. Miało nim być długie i czułe objęcie własnego ojca. „Nie mogę tego zrobić- zaprotestował jeden z nich- mój ojciec umarłby z przerażenia. Poza tym- powiedział drugi- mój ojciec przecież i tak wie, że Go kocham”.
Mieli mnóstwo oporów, ale w zadaniu należało opisać reakcje i wyniki doświadczenia. W poniedziałek wszyscy opowiadali ze zdziwieniem o tym, jak niezwykłe efekty przyniósł ten eksperyment. „Mój ojciec się rozpłakał”- powiedział jeden. To nieprawdopodobne, mój ojciec podziękował mi za to- dziwił się drugi.
U nas ten weekend był jak żaden dotąd, pełen szczęścia, miłości i ciepła- mówił trzeci…
…Może i my moglibyśmy zrobić takie doświadczenie w naszych domach.
Jeżeli nasi ojcowie jeszcze żyją, mamy taka szansę. Nie zmarnujmy jej…