…Jeden z kapłanów pracujących w parafii wspominał, że przez wiele lat denerwowała go chora psychicznie kobieta, która przychodziła na Msze św. Wierciła się, mówiła coś do siebie, ale tak, aby inni słyszeli. Szeleściła papierami i reklamówkami. W pewnym momencie ksiądz powiedział do siebie: „Do Jezusa przychodzili właśnie tacy, a On ich przyjmował”. I przestał się denerwować…
…Starajmy się zrozumieć sytuację ludzi wykluczonych, odrzuconych przez środowisko ze względu na ich ułomność. Ofiarujmy im nadzieję. Starajmy się natchnąć ich siłą. Tak jak to czynił św. Jan Paweł II w czasie swoich pielgrzymek, kiedy odwiedzał domy starców, szpitale, sierocińce…

…Klara była pacjentką w miejskim szpitalu psychiatrycznym. Doświadczenia ciężkiej choroby psychicznej sprawiły, że utraciła nie tylko wiarę w Boga, ale i wszelką nadzieję na lepszą przyszłość. Pewnego dnia przeczytała na oddziałowej tablicy ogłoszeń: „Poszukujemy ochotników do pomocy ludziom starszym”. Jak to sama później określiła: „Nie wiem, dlaczego wtedy zgłosiłam się, aby tym ludziom pomagać, niemniej jednak tak uczyniłam”. Opiekując się starszymi pacjentami, Klara nie tylko odzyskała z powrotem swoją wiarę w Boga, ale także nadzieję na lepszą przyszłość. „Każdy dzień poświęcony opiece nad starszymi, chorymi ludźmi budził coś we mnie i ubogacał wewnętrznie…”
…Życie uczy nas, że pomagając innym, pomagamy bardziej sobie niż im. Historia Klary dobrze nas wprowadza w ducha niedzielnych czytań. Postawa Chrystusa pochylającego się nad chorymi ludźmi powinna być dla nas wymowną lekcją delikatności i współczucia wobec cierpiących. Nie potrafimy tak jak Jezus czynić cudów i uzdrawiać, ale możemy brać udział w uzdrawiającej misji Zbawiciela, pomagając chorym na wiele sposobów. Czasem wystarczy przyjacielska wizyta u kogoś, kto choruje w domu czy w szpitalu, krótka rozmowa telefoniczna, wysłanie kartki z życzeniami powrotu do zdrowia z zapewnieniem o pamięci i modlitwie. Pomyślmy jak to jest w naszym życiu…

…W życiorysie św. Antoniego Pustelnika znajduje się następujące opowiadanie. Pewnej niedzieli w czasie Mszy św. Antoni usłyszał w Ewangelii opowiadanie o bogatym młodzieńcu. Słowa: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj co posiadasz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną”.- wywarły na nim wielkie wrażenie i odtąd nie dawały mu już spokoju. Wziął je sobie głęboko do serca. Odtąd nadał swojemu życiu nowy kierunek, sprzedał wszystko i udał się na pustynię, aby naśladować Jezusa…
…Nie każdy z nas jest powołany do tak radykalnego życia na wzór św. Antoniego, ale każdy jest wezwany do życia słowem Bożym ma miarę swojego powołania w rodzinie i miejscu pracy. Człowiek, który żyje słowem Bożym potrafi odróżnić prawdę o fałszu, prostolinijność od obłudy, oszustwo od uczciwości. Ta umiejętność odróżniania dobra od zła będzie pochodziła ze Słowa Bożego, a nie z mądrości ludzkiej. Pamiętajmy o tym w swoim życiu….